Opis technologii Ultra Ever Dry

Ultra-Ever Dry to preparat wykorzystujący nanotechnologię. Dzięki postępowi technologicznemu producent był w stanie wytworzyć taką współpracę nanocząsteczek obu warstw UltraEver Dry, która zapewnia właściwości superhydrofobiczne oraz olejofobiczne zabezpieczonej nim powierzchni.

Hydrofobiczność to właściwość materiałów do odpychania płynów wodnych. Mierzona jest ona kątem między powierzchnią, a ścianką kropli wody znajdującej się na niej. Jeżeli kąt ten ma mniej niż 90 stopni to powierzchnia jest hydrofiliczna. Jeśli kąt ma powyżej 90 stopni to jest hydrofobiczna. Natomiast jeśli kąt ten przekracza 150 stopni to możemy taką powierzchnię nazwać superhydrofobiczną i właśnie to umożliwia Ultra-Ever Dry.

Powyższa grafika przedstawia przykłady jak wygląda kropla wody na świeżo zawoskowanym aucie, powierzchni pokrytej popularnymi impregnatami do szyb oraz powierzchnię pokrytą Ultra-Ever Dry.

Poniższa grafika prezentuje przykłady jak wygląda kropla wody na różnych popularnych materiałach.

Wbrew temu co mogłoby sę wydawać nanostruktura Ultra-Ever Dry jest szorstka i nie sprawia, że pokryta powierzchnia jest śliska. Woda i większość innych płynów ma takie wysokie napięcie powierzchniowe, że ich krople w ogóle nie docierają do pokrytej powierzchni. W nanoprzybliżeniu możemy zaobserwować, że warstwa dolna w połączeniu z warstwą górną Ultraeverdry tworzy taki kształt, który zatrzymuje płyny o napięciu powierzchniowym powyżej 27 mN/m. Między cząsteczkami powstaje bariera powietrza, która chroni pokrytą powierzchnię.

Powyższy wykres pokazuje przykłady popularnych płynów i ich napięcie powierzchniowe. Czerwona kreska to krytyczny dla Ultra-Ever Dry poziom napięcia powierzchniowego, które jest przez niego odpychane. Niektóre płyny zamiast pojedynczego punktu na wykresie reprezentowane są przez kreskę, ponieważ różne płyny i oleje z danej grupy mają najróżniejsze napięcie powierzchniowe i to od tego zależy skuteczność naszego preparatu.

W przyrodzie możemy zaobserować podobne właściwości np. na liściu lotosu. Jego struktura zapewnia sobie hydrofobiczne właściwości.

Również żuk pustynny wykorzystuje właściwości superhydrofobiczne. Cześć jego pancerza posiada właściwości superhydrofobiczne, które poranną rosę dostarczają do jego pyszczka.